کیفیت یک محصول حاصل استمرار است…
«لودویگ یوزف یوهان ویتگنشتاین» در ۲۶ آوریل ۱۸۸۹ میلادی در شهر وینِ اتریش به دنیا آمد و در ۲۹ آوریل ۱۹۵۱ در کمبریج انگلستان چشم از جهان فرو بست.
ویتگنشتاین، فیلسوف نامدار اتریشی قرن بیستم بود که در زمینه‌هایی نظیر فلسفه‌ی ریاضی، فلسفه‌ی زبان و فلسفه‌ی ذهن، نظریه‌های تازه‌ای را مطرح کرد؛ وی از سال ۱۹۲۹ تا ۱۹۴۷ میلادی در دانشگاه کمبریج تدریس می‌کرد.
لودویگ ویتگنشتاین بر این باور بود که ساختار زبان ما بیان‌گر نحوه‌ی اندیشیدن ما درباره‌ی عالم واقعی‌ست و فلسفه در نظر وی نوعی درمان‌گری به حساب می‌آید. و به نظر ویتگنشتاین، فیلسوف کسی‌ست که بیماری‌های فهم انسان را درمان می‌کند. اما چرا در این یادداشت به «لودویگ ویتگنشتاین» پرداخته‌ایم؟
ویتگنشتاین در سال ۱۹۰۶ برای تحصیل در رشته‌ی مکانیک وارد دانشگاه فنی برلین می‌شود و در سال ۱۹۰۸ برای ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ی هواپیماسازی به منچستر می‌رود. علاقه‌ی او به حوزه‌های صنعتی، به‌خصوص دنیای دیزاین موجب شد تا در سال ۱۹۲۷ دستگیره‌ای طراحی کند که بعد از گذشت سال‌ها، همچنان ساختارشکن و یکی از منابع الهام طراحان مدرن دنیاست.
دستگیره‌ای لوله‌ای‌شکل با منحنی بسیار مینی‌مال و ساده‌ای که نگاه طراحان به جهانِ طراحی را متحول کرد.
داستان کوتاه لودویگ ویتگنشتاین از این جهت برای ما حائز اهمیت است که در پس آن، نکته‌ی بسیار ظریفی وجود دارد؛ اینکه بدانیم شاخص فرآیند طراحی و تولید یک محصول – به‌طور مشخص درباره‌ی یک دستگیره حرف می‌زنیم – صرفن جنبه‌های زیبایی‌شناسی آن نیست بلکه در پشت فرآیند طراحی تا تولید و عرضه‌ی هر محصول به بازار، فلسفه‌ای نهفته است. ویتگنشتاین جمله‌ی معروفی دارد که می‌گوید:
«نمی‌توانی بذری را به زور از خاک بیرون بکشی {و محصول نهایی را در اختیار داشته باشی}؛ بلکه باید گرما و نور و رطوبت آن را {به‌طور مداوم و مستمر} تأمین کنی تا رشد کند».
در واقع هیچ محصولی بی‌زحمت و به ناگهان به بلوغ نمی‌رسد. کیفیت، حاصل یک اتفاق ناگهان نیست!
این نوشتار را با جمله‌ی طلایی دیگری از لودویک ویتگنشتاین به پایان می‌بریم:
«خودت را بهتر کن؛ این است همه‌ی کاری که برای بهتر کردن جهان می‌توانی بکنی».
